[fourcol_three] Een aantal maanden geleden kregen wij Poika, een toen 6 maanden oude Engelse Springer Spaniel reu op het spreekuur. Poika is normaal een erg enthousiaste vrolijke hond. Sinds de vorige dag was Poika gaan braken en hij was in de loop van de tijd slomer geworden. De eigenaar had gezien dat er in het braaksel wat stukjes van een flostouw zaten.
Braken is iets wat veel voorkomt bij honden en waar we meestal een standaard advies en soms een behandeling voor geven. In dit geval was het anders. Vooral pups en jonge honden kunnen snel verslechteren bij braakklachten en moet er dus vaak een aangepaste behandeling gegeven worden. Als het vermoeden bestaat dat de hond iets onverteerbaars heeft opgegeten, zoals bijvoorbeeld stukken hout, een bal, stenen of iets dergelijks is het zaak om extra alert te zijn.

Losse draadjes van een flostouw opeten is niet zo erg. De kans dat dit met de ontlasting naar buiten komt is vrij groot. We hebben besloten Poika tegen de misselijkheid en het braken te behandelen en hem goed in de gaten te houden.
’s Avonds belde de eigenaar dat Poika niet meer had gebraakt, maar nog wel erg sloom was.
De volgende dag was het niet beter en hebben we besloten een röntgenfoto te maken. Draden van een flostouw zie je niet op een röntgenfoto. Bot en metaal zijn goed te zien, maar dingen als hout en touw ziet er op een röntgenfoto hetzelfde uit als normale darminhoud.
Om toch een goed zicht te krijgen op wat er in de darmen zit, geven we de hond een contrastmiddel te eten. Dit is bariumpap, wat een duidelijke witting op een röntgenfoto te zien geeft. Op deze manier kan de inhoud van de darmen zichtbaar gemaakt worden op een röntgenfoto. De bariumpap is niet zo lekker, en moet dus met een spuit in de bek ingegeven worden.
Na 4 uur maken we een röntgenfoto, waarbij te zien moet zijn dat de barium van de maag in de darmen terecht gekomen is. Bij een volledige verstopping kan de barium niet van de maag in de darmen terecht komen.
Bij Poika zagen we op de foto dat de barium van de maag in de darmen terecht kwam. Om het verdere verloop in beeld te kunnen brengen besloten we om 4 uur later weer een röntgenfoto te maken.

Nu was Poika er een stuk beroerder aan toe dan ’s ochtends. Hij was erg sloom, wilde nauwelijks meer overeind komen, had een pijnlijke buik en was ook weer gaan braken. Op de foto was te zien dat de barium, en dus de darminhoud, in de 4 uur tijd niet verder de darmen in gekomen was. Een duidelijke aanwijzing voor een verstopping.
We zijn direct gaan opereren.
We opereren regelmatig dieren die vreemde voorwerpen opgegeten hebben, maar dit was wel heel dramatisch. Poika had een enorm stuk van een flostouw opgegeten. Een grote kluwen van het in elkaar gedraaide draad zat in zijn maag, en een stuk met een lengte van ongeveer 50 cm was in de dunne darm terecht gekomen. De grote kluwen draad zat vast in zijn maag, met als gevolg dat de darmen zich als een soort trekharmonica opgevouwen hadden rond het uitstekende stuk draad. Het flostouw had zich op verschillende plekken in de darmwand ingesneden.
We hebben eerst de maag geopend en de grote kluwen flostouw verwijderd. Het uitstekende stuk flostouw zat erg vastgesnoerd in de darmen. Wat we ook probeerden, we konden het niet loskrijgen.
Uiteindelijk was de enige oplossing om het hele stuk van de dunne darm waar het flostouw in vastzat te verwijderen en de darm weer aan elkaar te zetten.

De lengte van de dunne darm van de hond is zo’n 7 meter, dus een stukje kan hij wel missen. Grootste probleem bij Poika was dat het deel van de darm waar de alvleesklier ligt ook voor een deel beschadigd was. Dit kan een alvleesklierontsteking en een buikvliesontsteking veroorzaken. Aan dergelijke complicaties van een operatie kunnen honden overlijden.
Het herstel van Poika verliep langzaam. Hij moest aan een infuus een een heel scala aan medicijnen om buikvliesontsteking en alvleesklierontsteking te voorkomen. Ook het eten moest heel langzaam opgebouwd worden om de maag en darmen de kans te geven te herstellen.
Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Het heeft een tijd geduurd, maar nu is Poika weer even vrolijk als hij altijd was.
Hij mag nog wel met een flostouw spelen, maar alleen onder toezicht van de eigenaar!

We zijn ondertussen een jaar verder na Poika’s operatie. Het gaat uitstekend met hem. Zo goed zelfs, dat hij afgelopen december op de Winner tentoonstelling, een internationaal zeer hoog aangeschreven staande hondententoonstelling, de eerste prijs heeft gewonnen voor de beste reu. Op de foto is Poika te zien op deze tentoonstelling.
Gefeliciteerd!

Meer weten over de Engelse Springer Spaniel? Kijk op de website van de eigenaar van Poika: Het Veense Springertje.

Button Text [/fourcol_three] [fourcol_one_last]


[/fourcol_one_last]