[fourcol_three] Eind vorig jaar werden we op een zaterdagmiddag gebeld door de dierenambulance. Ze hadden een kat gevonden, en die leek er nogal slecht aan toe te zijn. Ze vroegen of ze direct langs mochten komen. Natuurlijk is dat in een spoedgeval altijd mogelijk.

Op de praktijk aangekomen bleek het te gaan om een rode kater, die al een halve week geleden als zwerver was gemeld, maar zich niet had laten vangen. Bij de pogingen om de kat te pakken was wel opgevallen dat hij mank liep. Nu liep hij echter helemaal niet meer, en kwam in shock en zwaar onderkoeld binnen.

De oorzaak van al deze ellende was makkelijk te vinden. De kater had een vlooienbandje omgehad. Wat helaas wel vaker voorkomt was ook hier gebeurd. De kat blijft met zijn bandje ergens aan hangen, bijvoorbeeld aan een hek of een boomtak, en probeert dan met zijn poot het bandje over zijn kop te trekken. Soms lukt dit en breekt het bandje, maar het gaat, zoals ook in dit geval, nogal eens mis. De kat was met zijn poot dóór het bandje gestapt, en zo bleef het als een soort sjerp aan de ene kant rond zijn hals en aan de andere kant door de oksel heen zitten. Als de kat hiermee blijft lopen, en dat was bij deze zwerver natuurlijk het geval, gaat het bandje schuren in de oksel. Na een paar uur zijn de haren onder de oksel weggeschuurd, en gaat het bandje zich steeds verder “invreten” in het vlees.

Bij deze kat was dit in zeer ernstige mate het geval. De vlooienband was zo ver in het weefsel van de oksel ingevreten, dat er een wond van een paar centimeter diep in de oksel zat. Bij binnenkomst in de praktijk had de medewerker van de dierenambulance al eerste hulp verleend door het bandje los te knippen. De wond was ernstig ontstoken.

Door de ontsteking en de pijn was de kat niet meer in staat geweest voedsel en water te vinden en was hij ernstig ondervoed en onderkoeld. Bij binnenkomst was de lichaamstemperatuur lager dan 32 graden! De kat was in coma, en sterk vermagerd. We zijn direct begonnen met een intensieve behandeling. We hebben een warm infuus gegeven in de buikholte, om de lichaamstemperatuur weer omhoog te krijgen. In dit infuus is suiker toegevoegd, om de kat de energie te geven zijn lichaamstemperatuur omhoog te brengen. De wond van de vlooienband in de oksel hebben we zoveel mogelijk schoongemaakt en gespoeld, en daarna flink gezalfd. Door de ontsteking en het weefselverval stonk de wond ontzettend. Om ontsteking te bestrijden hebben we antibiotica gegeven.
Na een paar uur was de lichaamstemperatuur gestegen tot 35 graden en kon hij een beetje opgeloste druivensuiker wegslikken. Ondanks het slechte begin leek het de goede kant op te gaan!

We hebben hem onder een warmtelamp gezet, zodat de omgevingstemperatuur rond de 35 graden was. Toen hij wat wakkerder werd, was hij zo zwak dat hij zijn kop niet omhoog kon houden. Hij zat met een gebogen hals en zijn neus op de grond.
Dit is een heel typische houding voor de kat. Dit wijst altijd op een ernstig tekort aan kalium in het lichaam. Katten moeten voldoende kalium met hun voeding binnenkrijgen, en bij ziekte en ontstekingen is de behoefte hieraan nog toegenomen. De kat had natuurlijk al een tijd niet gegeten en dus onvoldoende binnengekregen. Een tekort (of een overmaat!) aan kalium is al snel dodelijk! We hebben zijn kaliumtekort via het infuus aangevuld, en na een halve dag zat hij weer met z’n koppie overeind!

De ontsteking van de vlooienband was nog niet genezen, maar door de antibiotica injecties en de antibioticumzalf werd de stank van de wond al snel minder, een goed teken! Ondanks de pijn van de wond liet hij zich erg goed behandelen.
De eerste dagen heeft hij alleen maar liggen slapen, hij had waarschijnlijk nog wel wat in te halen. Na een paar dagen was hij weer erg levendig en begon om aandacht te vragen door te miauwen en kopjes te geven. In het begin was hij nog zo zwak dat hij bij het kopjes geven iedere keer omviel maar dat ging al snel beter. Het eten ging goed. We hebben hem speciaal dieetvoer gegeven om aan te sterken, en daar was hij zo dol op dat hij na een paar dagen ons het bakje bijna uit de handen trok…

Okselwonden zijn erg vervelend en genezen langzaam, omdat door het lopen de wondvlakken steeds langs elkaar schuren en geen rust krijgen om te genezen. Bij onze vondeling kat ging dit redelijk voorspoedig. De wond werd kleiner en zag er door de behandeling met antibiotica rustig en schoon uit.

Helaas was er nog steeds geen eigenaar gevonden. Op zijn vlooienbandje stond geen telefoonnummer, er zat geen kokertje aan en de kat was niet gechipt.
Na twee weken bij ons in de praktijk gelogeerd te hebben is de kat naar het asiel gegaan, in de hoop dat hij snel een lieve baas zou vinden. Binnen een paar weken is hij geplaatst bij een nieuwe eigenaar. Het gaat heel goed met hem! Hij heeft de naam Tony gekregen.
Wist u trouwens dat er nog veel meer lieve dieren wachten op een nieuwe baas in de dierenasiels? Kijk maar eens op www.dierenasiels.com.

Tony, onze vondelingkat, moet voortaan wel een beetje oppassen, want hij heeft met zijn “vlooienbandjesellende” toch wel minstens 1 van zijn levens verbruikt…

Button Text [/fourcol_three] [fourcol_one_last]



[/fourcol_one_last]